Deze winter stapten we over op de vogel-wekker. De hele grote wekkerlamp met vogelgeluiden probeert je zo natuurlijk mogelijk te wekken. Want voor wie het vergeten is: toen er nog geen wekkers bestonden werden mensen zonder kinderen wakker gemaakt door de opkomende zon en het bijbehorende getetter van vogels. Dat is dus natuurlijk en wat natuurlijk is is goed (behalve ziektes).
Het werkt heel goed. De eerste paar dagen was het even wennen. Ik lag me af te vragen wanneer hij nou zou gaan fluiten en als ie dan begon twijfelde ik aan de overtuigingskracht van de ingehuurde vogelvoiceover. Totdat ik dan weer bedacht dat het feit dat ik op zulke frisse gedachten kon komen om kwart over 7 wel moest betekenen dat ik wakker was geworden. Sterker nog: dat ik fris wakker was geworden en niet boos of verdrietig als normaal. Misschien is een mix van TOOL en Joy Division als wekker al die jaren dan toch niet zo’n goede keuze geweest.
Maargoed, het was toen dus winter. Maar nu niet meer. Hoewel ik nog steeds winterjas en wanten draag, staat de zon alsmede haar vliegende volgelingen alvast lekker om een uur of 5 op, om zich ver voor 6 uur gepoetst en geschoren bij mijn slaapkamerraam aan te dienen. Terwijl ik nu dus als een echt natuur-en-buitenmens op 3 hoog achter in Amsterdam heb leren wakker worden van het licht… Daar had meneer Philips zeker nog niet over nagedacht.
En dan dit. Mijn wekker heeft matties gemaakt… Nog voor het digitale getjirp van zich heeft kunnen laten horen, vliegt een hele kinderboerderij vol zonaanbidders in om voor mijn raam uitgebreid de dag door te nemen, tussendoor zanikend waar-die-wekker-nou-blijft. Ik kan me vergissen hoor. Zo fris ben ik nou ook weer niet op dat tijdstip.
Morgen ga ik ze proberen te vangen. Dat levert misschien nog best wat op, op marktplaats ofzo. “Een stuk of tien Amsterdamse schetterbekjes. Leuk om een lamp van te maken.”
