Weekkup light – nu met gratis echte vogels

Deze winter stapten we over op de vogel-wekker. De hele grote wekkerlamp met vogelgeluiden probeert je zo natuurlijk mogelijk te wekken. Want voor wie het vergeten is: toen er nog geen wekkers bestonden werden mensen zonder kinderen wakker gemaakt door de opkomende zon en het bijbehorende getetter van vogels. Dat is dus natuurlijk en wat natuurlijk is is goed (behalve ziektes).

Het werkt heel goed. De eerste paar dagen was het even wennen. Ik lag me af te vragen wanneer hij nou zou gaan fluiten en als ie dan begon twijfelde ik aan de overtuigingskracht van de ingehuurde vogelvoiceover. Totdat ik dan weer bedacht dat het feit dat ik op zulke frisse gedachten kon komen om kwart over 7 wel moest betekenen dat ik wakker was geworden. Sterker nog: dat ik fris wakker was geworden en niet boos of verdrietig als normaal. Misschien is een mix van TOOL en Joy Division als wekker al die jaren dan toch niet zo’n goede keuze geweest.

Maargoed, het was toen dus winter. Maar nu niet meer. Hoewel ik nog steeds winterjas en wanten draag, staat de zon alsmede haar vliegende volgelingen alvast lekker om een uur of 5 op, om zich ver voor 6 uur gepoetst en geschoren bij mijn slaapkamerraam aan te dienen. Terwijl ik nu dus als een echt natuur-en-buitenmens op 3 hoog achter in Amsterdam heb leren wakker worden van het licht… Daar had meneer Philips zeker nog niet over nagedacht.
En dan dit. Mijn wekker heeft matties gemaakt… Nog voor het digitale getjirp van zich heeft kunnen laten horen, vliegt een hele kinderboerderij vol zonaanbidders in om voor mijn raam uitgebreid de dag door te nemen, tussendoor zanikend waar-die-wekker-nou-blijft. Ik kan me vergissen hoor. Zo fris ben ik nou ook weer niet op dat tijdstip.
Morgen ga ik ze proberen te vangen. Dat levert misschien nog best wat op, op marktplaats ofzo. “Een stuk of tien Amsterdamse schetterbekjes. Leuk om een lamp van te maken.”

Incasso

Mevrouw Schavemaker, u heeft de huur van april niet betaald. Bent u helemaal gek geworden? We zijn nu echt boos en daarom moet u zevenendertigeuroennegentig cent extra betalen. En wel nu. Aan de balie. U vindt ons in Kotsmeer, vlakbij de afslag naar Pussenaar.
Tot zo.

“Maar ik heb betaald”
“Jazeker. U betaalt altijd netjes. Alleen april heeft u niet betaald.”
“Ik heb alleen de rekening voor augustus nog liggen.”
“Augustus is betaald.”
“Niet.”
“Jawel hoor.”
“Ik weet toch zelf wel of ik betaald heb of niet.”
“Blijkbaar niet. April staat nog open. Dat zie ik zo.”
“Je krijgt augustus van me.”
“We willen uw augustus niet. We willen april.”
“Waarom zou ik alles betalen behalve april?”
“Misschien heeft u klachten?”
“Klachten? Dit is het beste huis dat ik ooit heb gehad. Het kost geen flikker en jullie repareren binnen een dag mijn geiser als het moet. Ik zou er nog het dubbele voor betalen.”
“Mevrouw…”
“Ja.”
“Ik moet andere lijnen aannemen. Wilt u april betalen?”
“Ga uw gang. Ik ga mezelf eerst even verhangen.”
“Dank u wel.”
“Graag gedaan hoor.”

 

 

Perry

Ik zag vanmorgen dat Perry Sport geen Perry Sport meer heet. Het heet Perry. Ik ben nog de hoek om gefietst om te kijken of daar Sport stond. Mooi niet.

Hoelang Perry Sport al Perry heet dat weet ik niet. Ik heb het niet zo vaak over de Perry Sport, ik denk er zelfs niet eens zo vaak aan, maar als de Perry ooit ter sprake gekomen is dan heb ik Perry Sport gezegd. Wat erg.

Mijn ouders zeggen Perry van der Car. God weet hoe vaak ik ze verbeterd heb. Perry is mijn vaders lievelinsgwinkel want hij zit op tennis. Hij heeft al zeker 30 jaar de tijd om op het plastic tasje te zien dat het Perry Sport en nu inderdaad ik weet het Perry heet.

Ik ben dus net zo erg. Ik heb geen enkel recht van spreken. Ik ben een kind van mijn tijd en mijn ouders.

Waar zijn de Benbits en de Snor-cola? Waar zijn de Raiders en de Treets?

Tandpasta

Een doelgroep is maar een doelgroep.
Tandpasta is maar tandpasta.
Maar toch.

Aquafreshers zijn vaak een beetje TROS-types. Hapklare tandpasta waarmee je geen enkel statement maakt en lekker meehobbelt in de consumersociety of zoiets. Omdat je er nog nooit over nagedacht hebt.

Elmexers willen graag doen wat gebruikelijk is als je het goed wilt doen. Stemmen wat je ouders stemden, doen wat de dokter zegt en gewoon de puberteit overslaan. Elmex-poetsers hielden vroeger spreekbeurten over de schijf van vijf. Ja/Nee/Geen Mening? Geen mening. Eerst even inlezen.

Macleans is voor meelopers. Nieuwe look? Net zolang poetsen tot je erbij hoort. Iedereen die deze zomer voor het eerst teenslippers heeft gekocht is potentieel voor Macleans.

Prodent is adhoc. Als je voldoende ruimte in je mandje hebt neem je een voordeelpak mee. Onbetrouwbare honden, die Prodenters.

Zendium. Een duidelijk voorbeeld van misplaatste arrogantie. Zendiummers stemmen PvdA en voor de gemeenteraad GroenLinks. De beste adviseurs voor Elmexers zijn het.

Parodontax zijn Zendiummers met geld. Stemmen rechts, maar shoppen bij de natuurwinkel. Paradontaxers zijn zo overtuigd van hun eigen adem dat ze poetsen met een mengsel van pruimtabak en cup-a-soup. Nooit mee zoenen dus. Tenzij het in is, dan kun je als Macleanser een oogje dichtknijpen.

 

Fotograaf: Hazel Ling

Femke Schavemaker

Femke Schavemaker (1973) werkt als copywriter/creative director en columnist. Ze was voorheen o.a. creatief directeur bij LBi. April 2017 verscheen haar debuutroman Karkas. Femke groeide op in Zoetermeer en vertrok naar Amsterdam om filosofie te studeren. Later volgde ze enige tijd de schrijfopleiding aan de Rietveld Academie.